KALDIM

yüzüme kapandı artık o son kapı da

gecenin koynunda bir ben kaldım

ıssız ve kimsesiz caddeler boyunca

sürüdüğüm ayaklarımın yankısında kaldım

yürüdükçe yükselen seslerin ardında

râşeler içinde yanan vücudumla kaldım

büküldükçe büküldü boynum

ince bir çizginin ortasında asılı kaldım

çıkmaz sesim; derman yok, Lokman yok

bir kara belanın kamçısında kaldım

çile yolunda dergâhsız, aşk yolunda sazsız

ana rahminde cansız, dünyada adsız

ölürken mezarsız kaldım.

bir ben kaldım, ben kaldım, kaldım, kaldım...